Je zult het niet geloven, maar één van de lastigste dingen voor een rijinstructeur is dit:
Het inschatten van hoe veel rijlessen iemand nodig heeft om zijn of haar rijbewijs te halen.
Op zich kun je in de allereerste rijles wel een beetje zien hoe iemand zich achter het stuur houdt, maar het blijft toch een risico.
Bij Zoë bleek deze inschatting toch makkelijker. Al bij de eerste rijles was je al druk bezig met kijken in de binnenspiegel en bij kruispunten was je ook al lekker actief.
Je wist ook al vrij snel zonder problemen de auto zelfstandig te bedienen. Toen je dat zelfstandig kon vroeg je wel vaak om bevestiging door te vragen:
- Nu moet ik terug naar z’n 2 toch?
- Hier mag je 50 toch?
- Hier kan ik beter terugschakelen toch?
Maar hé, dat was jouw manier om de boel goed onder controle te houden. Ik kon er altijd wel om lachen!
Na een kleine vertraging met de theorie, ging je daarna in een mooi tempo richting je tussentijdse toets. Je vond het wel fijn om in ieder geval die vrijstelling binnen te halen.
Al vond je examinator het toen wel grappig om je lang in spanning te houden. Een hoop gepraat vooraf om te eindigen met de zin: ‘Ow ja je bijzondere verrichtingen, hoe vond je het zelf gaan?’ Het zweet brak je uit haha! Maar die vrijstelling was binnen en nu op naar je examen.
Gelukkig had ik redelijk snel een examenplek voor je kunnen vinden en afgelopen dinsdag was het dan zover.
Het weer was slecht en tot overmaat van ramp had je ook nog eens een ander paar schoenen aangetrokken dan het paar die je normaal gesproken met rijlessen aanhad. Met verkeerde schoenen gaan afrijden, als dat maar goed gaat… 😉
Maar het ging gelukkig goed. Ondanks dat je examinator het nodig vond om een paar keer aan je stuur te zitten (waar haalde ze het lef vandaan?!) heb jij ‘gewoon’ je rijbewijs gehaald.
Beste Zoë, bedankt voor de gezellige rijlessen en je geweldige inzet.
En heel veel succes verder met je studie!
PS enne ik weet je te vinden als ik een oppas nodig heb
