Je eerste rijles bij me was al een leuk verhaal. Geklikt op een Instagram advertentie die ik had lopen en verder nog geen idee wie ik was. Of laat ik het anders zeggen, geen idee wie er familie van mij was.
Pas tijdens je proefles kwam je erachter dat degene met al die paarden in Schellinkhout, waar je wel eens heenging, mijn zus was. Dat kon dus gelijk niet meer stuk!
Het viel gelijk op dat je talent had voor autorijden. Sturen, gas geven, remmen en schakelen had je vrij snel onder knie. Het was alsof het allemaal vanzelf ging.
Geen verkeerssituatie was te moeilijk voor je en altijd wist je wel weer een veilige oplossing te vinden.
Het is jammer dat je tot twee keer aan toe de rijlessen moest onderbreken en dat je theorie examen een keer of honderd verplaatst werd (konden we allemaal niks aan doen) anders was je al veel eerder klaar geweest.
Na je Tussentijdse Toets, waar de oren van je hoofd werden gepraat door een ietwat enthousiaste examinator, kreeg je al te horen dat je enorm goed op weg was. De laatste puntjes op de i zetten en examen doen.
Vanochtend was het dan zover. Ik was nog een klein beetje streng van tevoren, maar met goede bedoeling uiteraard. Tijd om 35 minuten in de auto te shinen! En dat deed je.
‘Een dijk van een examen gereden’ en ‘heerlijk om zo naast iemand te zitten’ vertelde de examinator je. En eerlijk gezegd had ik ook niet anders verwacht. Je rijbewijs is binnen en Melissa kan bijna een tukkie naast je doen in de paardentrailer. 😉
Ik ga de gezellige uren en je vrolijkheid missen Germaine.
Alvast veel rijplezier, succes met de paarden en we zien elkaar zeker weer!
